Aby system działał prawidłowo konieczne jest obliczenie ilości sekcji grzejnikowych!

Prawidłowe obliczenie ilości sekcji grzejnika - klucz do stworzenia wysokiej jakości systemu grzewczego. Aby to zrobić, trzeba wykonać szereg obliczeń. trzy metody.

Przekroje oblicza się na podstawie powierzchni i objętości, wykorzystując przy tym wiele różnych współczynników.

Jakie są wymiary standardowych baterii grzewczych?

Wymiary i pojemność grzejników zależą od materiału, z którego są wykonane.

Urządzenia żeliwne mają szerokość 93 lub 108 mm, głębokość od 85 do 140 mm i wysokość 588 mm.

Wymiary baterii aluminiowych są odpowiednio równe 80, 80-100 i 575-585 mmi bimetaliczne - 80-82, 75-100 i 550-580mm.

Objętość sekcji oblicza się poprzez pomnożenie podanych liczb.

Jak obliczyć liczbę sekcji grzejnikowych na podstawie powierzchni pomieszczenia

Jest to najprostsza opcja i pozwala oszacować wymaganą liczbę sekcji tylko w przybliżeniu. Wiele badań określiło standardową pojemność na metr kwadratowy powierzchni, która jest koniecznie uwzględniana w obliczeniach. Pod uwagę brany jest również klimat regionu: dla strefy środkowej i południowej wartość jest 60-100 Wi dla regiony północne — 150-200 W.

Fot. 1. Obliczenie ilości sekcji grzejników bimetalowych i aluminiowych w zależności od powierzchni.

Wskaźniki przedstawiono w postaci zakresów, które pozwala uwzględnić szerokość i materiał ścian, różne materiały izolacyjne, itp.Liczbę tę dobiera się w zależności od przewodności cieplnej konstrukcji.

Liczbę sekcji ustala się według wzoru:

N = S * Q / P, Gdzie

• S — powierzchnia lokalu.
• Q — zastosowany standard kosztów.
• P — siła jednej sekcji.

Wartość Q pochodzi z przepisów budowlanych i regulaminów, A P — z paszportu urządzenia, który jest planowany do zainstalowania. Mnożenie wskaźników określa stratę ciepła pomieszczenia podczas eksploatacji, a dzielenie określa liczbę sekcji, które mają pokryć tę wartość.

Na przykład obliczmy potrzebną liczbę sekcji dla pokoju narożnego o powierzchni 15 metrów kwadratowychPrzyjmuje się, że znajduje się on w domu murowanym w centralnej części kraju, a grzejnik ma moc znamionową 140 watów. Standardowy zakres wynosi — 60-100 W.

Konstrukcja z cegły ma średnie straty, ale należy wziąć pod uwagę, że pokój znajduje się w rogu. W związku z tym szacowana całkowita moc będzie 15 * 90 = 1350 W; 1350/140 = 9,64.

Wynikowa liczba jest zawsze zaokrąglana w górę, tworząc rezerwę. W tym przypadku będziesz potrzebować 10 sekcji.

To obliczenie jest bardzo łatwe do wykonania, ale dalekie od prawdy, ponieważ przyjmuje wysokość pomieszczenia jako średnią.

Wzór obliczeniowy oparty na kubaturze pomieszczenia

Ta metoda jest podobna do poprzedniej w zasadzie. Wymagane są wszystkie te same wartości, ale dodatkowo powierzchnia jest mnożona przez wysokość. Normy również się różnią i są wskazane w Kodeksach i regulacjach budowlanych. SNiP reprezentuje różnorodność różnych materiałów, chociaż najczęściej stosuje się wartości dla cegieł i paneli. Są one odpowiednio 34 i 41 watów na 1 metr sześcienny.

Wzór na obliczenia jest następujący:

N = V * Q / P, Gdzie

• V — kubatura pomieszczenia.
• Q — zastosowany standard kosztów.
• P — siła jednej sekcji.

Zróbmy obliczenia dla pomieszczenia rozpatrywanego w poprzednim przypadku. Weźmiemy wysokość sufitu jako równy trzem metrom:

15 * 3 * 34 = 1530 W;

1530/140 = 10,93 => 11 sekcji.

Jeśli więc pomieszczenie ma niestandardową wysokość sufitu, jak w przykładzie, może potrzebować więcej ciepła. Obliczanie objętości jest znacznie dokładniejsze niż powierzchni, ale nie bierze pod uwagę dodatkowych źródeł strat - okna, izolacja termiczna i inne czynniki.

Dokładne obliczenia: ile współczynników jest stosowanych

W przeciwieństwie do poprzednich metod, bierze pod uwagę wszystkie szczegóły. Wzór wygląda następująco:

Q = 100 * S * G * I * R * T * N * A * H, Gdzie

• Q — całkowite zużycie ciepła w pomieszczeniu.
• 100 W/m² — podstawowy współczynnik obliczeniowy mocy.
• S — powierzchnia ogrzewanego pomieszczenia.
• Pozostałe znaczenia opisano bardziej szczegółowo poniżej.

Najważniejsze 7 wskaźników, uwzględnione we wzorze.

Współczynnik G - przeszklenie pomieszczenia. Jest akceptowany jako równy 1,25 do pomieszczeń z pojedynczymi szybami, 1.0 z podwójnym i 0,8 z trójkami.

I — wskaźnik izolacyjności ścian. Materiał o niskiej efektywności charakteryzuje się współczynnikiem 1.27.

Jeśli izolacja jest dobra (podwójna warstwa cegły lub wysokiej jakości izolacja termiczna), wartość spada do jednego. W przypadku materiałów bardziej stabilnych wskaźnik będzie 0,82.

R to współczynnik, który określa stosunek powierzchni otworów okiennych do powierzchni podłogi. Wartość średnia - 0,3 czyli powierzchnia okien wynosi 30% z podłogi. W tym przypadku R = 1Dla każdego procenta liczba ulega zmianie. przez 0,01Na przykład dla 25% - 0,95, i dla 32% - 1,02. Ta wartość jest bardziej zmienna niż inne i ma limit tylko od dołu. Minimalny współczynnik to 0,7Choć powierzchnia okna rzadko jest większa od powierzchni podłogi, jest to możliwe, nie ma więc górnego limitu.

T jest średnią temperaturą w chłodnej porze roku. Maksymalna wartość to -10 °Cw tym przypadku współczynnik przyjmuje się jako równy 0,7Z każdym stopniem w dół wzrasta o 0,04 aż do -25 °C, następnie dalej 0,02 do -35 °C i na koniec 0,01 dla każdego kolejnego stopnia.

Wartości charakterystyczne współczynnika temperaturowego T:

• 1,5 — -35 °C;
• 1,3 — -25 °C;
• 1,1 — -20 °C;
• 0,9–-15 °C;
• 0,7—-10 °C.

N jest liczbą ścian zewnętrznych pomieszczenia. Jeśli nie ma żadnych, wartość przyjmuje się jako równą jeden. Dla każdej ściany stykającej się z ulicą współczynnik jest zwiększany przez 0,1.

A pokój powyżej również ma wpływ. Nieogrzewany strych lub dach działa jak ściana zewnętrzna.

Ogrzewane pomieszczenie natomiast obniża wartość jedna dziesiątaJeżeli nad nim znajduje się inne mieszkanie lub piętro mieszkalne domu prywatnego, współczynnik ulega zmniejszeniu. przez 0,2.Pokój narożny ma co najmniej dwie ściany zewnętrzne, ale wymaga o 5% więcej ciepła. Dlatego wskaźnik jest dodatkowo zwiększony przez 0,05.

A — rodzaj lokalu. W przypadku lokali mieszkalnych współczynnik wynosi 1.0. Pomieszczenia z dodatkowymi źródłami ciepła, np. kuchnie, wymagają o 20% mniej ogrzewania. Łazienka, a w szczególności wanna, zazwyczaj wymaga o 10% więcej mocy z baterii. W związku z tym w tych przypadkach wartości będą 0,8 i 1,1.

H jest ostatnim elementem na liście, ale nie najmniej ważnym. To jest wysokość ogrzewanego pomieszczenia. Współczynnik przyjmuje się równy jedności na wysokości sufitu 2,5m. Dla każdego 10cm znaczenie jest zmienione przez 0,01. Na przykład, dla 2,7 m będzie to 1,02, a dla 3 m – 1,05.

Zdjęcie 2. Obliczenie liczby sekcji grzejnikowych w zależności od ich mocy, powierzchni pomieszczenia i wysokości sufitu.

Ta metoda obliczeniowa bierze pod uwagę siedem czynników, zdolny do określenia liczby sekcji baterii wymaganych do ogrzania. Aby uzyskać ostateczną wartość, obliczoną wartość utraty ciepła dzieli się przez moc znamionową jednej części urządzenia. Ostateczną wartość zaokrągla się ściśle w górę.

Obliczmy pomieszczenie na podstawie powyższego przykładu, ale dowolnie Weźmy pod uwagę wszystkie możliwe czynniki:

100 * 15 * 1,0 (G) * 1,0 (I) * 0,9 (R) * 1,1 (T) * 1,25 (N, narożnik) * 1,0 (A, mieszkalny) * 1,05 (H, 3 m) = 1949,06 watów.

1 949,06 / 140 = 13,92, zatem potrzebnych będzie 14 sekcji.

Ta metoda obliczeniowa jest najdokładniejsza., ale pozwala na stworzenie wysokiej jakości systemu grzewczego. Zwraca uwagę na ważny czynnik: dostarcza pomieszczeniu zarówno potrzebną, jak i wystarczającą ilość ciepła.

Przydatny film

Obejrzyj film, który wyjaśnia, jak obliczyć liczbę sekcji akumulatora grzewczego.

Im bardziej złożone obliczenia, tym dokładniejszy wynik!

Można zastosować dowolną z rozważanych opcji, ale należy wziąć pod uwagę ich dokładność. Lepiej jest zdefiniować kilka współczynników i uwzględnić je w obliczeniach, niż kupić baterię o niewystarczającej mocy. Należy pamiętać, że dokładne obliczenia można wykonać przy pomocy specjalnego kalkulatora.