Łączy wiele zalet! Zasady organizacji ogrzewania „Leningradka” w domu prywatnym

„Leningradka” – najprostszy system grzewczy, którego nazwa pochodzi od miejsca, w którym został wynaleziony (Leningrad).

Ona jest niezależnym systemem jednorurowym, składający się z kotła, grzejników, zbiornika wyrównawczego i rury. Montaż jest prosty i nie wymaga specjalnych umiejętności.

Ogrzewanie „Leningradka” w domu prywatnym

Najczęściej ten system ogrzewania stosowany jest w domach prywatnych. łącząc w sobie prostotę, dostępność oraz cechy, które sprawiają, że istniejące niedociągnięcia stają się nieistotne.

Zdjęcie 1. Schemat systemu grzewczego w Leningradzie z kotłem na paliwo stałe i pompą cyrkulacyjną.

Osobliwości

Składa się z następujących elementów:

1. Temperatura grzejników można dostosować do każdego pokoju osobno.
2. Ponieważ baterie są podłączone równolegle do rury, każdy grzejnik można odłączyć lub całkowicie zdemontować, co w żaden sposób nie wpłynie na działanie systemu.

Zalety

"Leningradka" posiada szereg zalet, dla których chętnie wybierany jest przez właścicieli domów prywatnych:

• Łatwa instalacja i prace renowacyjne w przypadku awarii.
• Nie są wymagane żadne specjalne umiejętności co do instalacji: po zapoznaniu się z nią każdy może ją wykonać.
• Rury układane są w dowolnym miejscu, w tym pod podłogą.
• Dostępne materiały i sprzęt.
• Operacja dochodowa.

Wady

Mimo swoich zalet system ten ma również szereg wad:

• Dla maksymalnej wydajności wymagane jest wysokie ciśnienie. W tym celu montuje się pompę obiegową i podwyższa temperaturę czynnika chłodzącego.
• Z poziomym schematem powstać trudności z podłączeniem drugiego obwodu (ciepła podłoga).
• Z naturalnym krążeniem odległe grzejniki oddają mniej ciepła ze względu na chłodzenie czynnika chłodzącego, a temperatura na wejściu jest dużo niższa, niż na wyjściu.
• Niska wydajność na długich dystansach autostrady.

Aby zapewnić wydajność i równomierność dystrybucji chłodziwa, rury o większej średnicy, co psuje wygląd i prowadzi do wzrostu kosztów ogrzewania.

Rodzaje systemów

Korzystanie z jednorurowego systemu grzewczego Domy dwupiętrowe są również ogrzewane.

Ona jest taka dzieli się na poziomy i pionowy.

Poziomy

Najpopularniejsze rurociąg. Jeżeli długość głównej linii ponad 30 metrów, preferowane jest połączenie poziome. Rury układane są pod podłogą lub nad nią wzdłuż ścian w okręgu, zamykając się w pierścień. Czynnikiem chłodzącym jest zwykła woda.

Pionowy

Daje skuteczniejszy rezultat: pokój nagrzewa się szybciej. Ten typ nadaje się do domu dwupiętrowego.

Zdjęcie 2. Schemat systemu grzewczego „Leningradka” z okablowaniem typu pionowego. W tym przypadku wymagana jest pompa cyrkulacyjna.

Taj oznacza obowiązkową instalację pompy obiegowej. Główna rura jest położona wewnątrz strychu i dobrze izolowana. Rury wylotowe są opuszczane w dół. Jeśli dom ma kilka pięter, grzejniki są instalowane jeden pod drugim.

Zasada działania

Składa się z następujących elementów:

1. Wszystkie urządzenia grzewcze są połączone szeregowo, w tym ogrzewanie podłogowe.
2. Przechodzi z kotła przez rurę gorący płyn chłodzący. Przechodząc przez „pierścień”, on stopniowo się ochładza, w każdym kolejnym grzejniku temperatura jest niższa niż w poprzednim, a na wlocie do kotła temperatura jest znacznie niższa niż na wylocie.
3. Zimna woda wypycha gorącą wodę a dzięki różnicy temperatur utrzymywany jest ruch chłodziwa w okręgu.

Krążenie

Jeżeli wybór pada na schemat pionowy, to wybiera się sposób cyrkulacji czynnika chłodzącego: wymuszone lub naturalne.

• Z naturalnym krążeniem Średnica rur powinna wynosić ponad 2,5 cm. Jeżeli rury są stalowe, opór wzrasta, dlatego należy z nich zrezygnować.
• Wymuszony obieg jest najpopularniejszy, ponieważ średnica rur i inne cechy nie mają na niego wpływu. Zainstalowano specjalną pompę obiegową, która podnosi chłodziwo do góry. Nawet przy minimalnej średnicy rury nagrzewanie nastąpi dość szybko.

Obliczenie

Dla maksymalnie efektywnego transferu ciepła przy minimalnym zużyciu energii Ważne jest prawidłowe obliczenie systemu grzewczego.

W tym celu musisz znać moc:

• bojler;
• grzejniki i ich liczba w poszczególnych pomieszczeniach;
• zbiornik wyrównawczy. A także średnica i długość przewodu.

Określanie wydajności kotła

Aby określić moc instalacji kotła, obliczane są straty ciepła każdego pomieszczenia. Straty ciepła występują przez sufit, pod, okna i ściany. Do obliczeń stosuje się następujący wzór: Powierzchnię (ściany, okna, sufity) mnoży się oddzielnie przez odpowiedni współczynnik strat dla każdego z nich. Następnie wynik jest sumowany i wyciąga się wniosek o wydajności kotłowni.

Istnieje inna szybsza metoda obliczeniowa. Istnieją zalecenia dotyczące konkretnej mocy kotła w zależności od regionu.

Obliczenia wykonujemy według wzoru Wк = Wуд x S/10; gdzie: Wк — moc kotła; Drewno — zalecana moc właściwa.

Następnie można narysować schemat ogrzewania i wybrać grzejniki.

Obliczanie mocy grzejników i ich ilości

Liczba grzejników i sekcji w nich umieszczonych uzależniona jest od powierzchni pomieszczenia, strat ciepła, na które wpływają materiały ścienne oraz obecność okien.

Oblicz objętość pomieszczenia: V=S*h, gdzie jest powierzchnia i wysokość sufitów.

Za 1 metr kwadratowy domy murowane są niezbędne dla zapewnienia komfortowej temperatury 0,034 kW. Potrzebną energię cieplną do ogrzania pomieszczenia oblicza się poprzez pomnożenie 0,034 za wolumin.

Następnie wybierz grzejnik, znajdź moc jednej sekcji i podziel poprzedni wynik przez jej moc. W ten sposób, Oblicz potrzebną liczbę sekcji.

Określenie średnicy i materiału rury

Jednym z głównych punktów przy obliczaniu parametrów dla Leningradki jest określenie średnicy rury w celu uzyskania maksymalnej wydajności.

Do naturalnego krążenia niezbędny duży "przejście". W tym przypadku układ rur jest wyraźnie widoczny. Z wymuszonym obiegiem Rury w różnych odcinkach mogą mieć różne średnice, aby zrównoważyć obwód.

Aby określić, jakiego materiału użyć do produkcji rur, należy obliczyć opór hydrauliczny w każdej sekcji i porównać. Dokonuje się tego za pomocą wzorów uwzględniających następujące czynniki: chropowatość, zagięcia i długość rur, podłączenie (za pomocą kranu, trójnika, urządzenia wyważającego).

Następnie określa się straty ciepła. biorąc pod uwagę opór. Wymaga to danych dotyczących średnicy zewnętrznej rury, grubości ścianki, szybkości podawania i zużycia wody.

Objętość zbiornika wyrównawczego

Do obliczeń potrzebne są dane o ilości krążącego chłodziwa. Zbiornik wyrównawczy ma objętość 110 objętości cieczy. Ilość płynu chłodzącego oblicza się według wzoru W = π (D2/4)L, biorąc pod uwagę średnicę wewnętrzną rury i długość całego przewodu.

Instalacja

Jeśli system poziomy jest montowany pod podłogą, konieczne jest zaizolowanie rur w celu zmniejszenia utraty ciepła. Nad podłogą nie trzeba tego robić. Instalacja systemu składa się z następujących czynności:

1. Instalacja kotłai od niego wzdłuż obwodu pomieszczenia układane są rury i zamknąć w pierścieniu.
2. Wcięli do kotła pod kątem linia zaopatrzeniowa.
3. W tej sekcji instalują zbiornik wyrównawczy.
4. Najnowsze podłącz grzejniki.

Zdjęcie 3. Podłączenie grzejników do systemu Leningradka. Rury są podłączone do spodu urządzeń.

Układ pionowy montowany jest w podobny sposób, uzupełniony jest o pompę obiegową. Grzejniki montuje się jeden nad drugim, a na każdym z nich zamontowano obejścia, tak aby w razie awarii można było zamknąć dopływ wody, odłączyć akumulator od układu i przeprowadzić naprawę.

Istnieją dwie możliwości podłączenia grzejników z obejściem: dolny i ukośny.

Zalecenia dotyczące ogrzewania domu metodą Leningradka

Aby zapewnić niezakłóconą cyrkulację chłodziwa, dopływ Rurę należy zamontować pod niewielkim kątem. Warunek ten jest spełniony zarówno w przypadku typu poziomego, jak i pionowego (w przeciwnym wypadku woda będzie zalegać w pionie).

Grzejniki montuje się na tym samym poziomie jeden za drugim w przypadku podłączenia poziomego i jeden nad drugim w przypadku podłączenia pionowego; Żuraw Mayevsky'ego aby usunąć powietrze z układu.

Przydatny film

Obejrzyj film opowiadający o błędach w jednorurowym systemie ogrzewania „Leningradka”.

Podsumujmy to

„Leningradka” to wygodny i praktyczny system ogrzewania domu prywatnego, sprawdzony w czasie. łatwy w instalacji i obsłudzei również łatwo naprawić bez większych kosztówJest to rozwiązanie budżetowe i efektywne, które spełnia podstawowe wymaganie „cena - jakość”.