Ekonomiczne i wydajne: popularne typy układów ogrzewania w domu jednorodzinnym

Mieszkanie w domu prywatnym ma wiele zalet, z których główną jest autonomia systemy grzewcze.

Dobrze dobrana dystrybucja ciepła pozwala na szybkie i komfortowe ogrzewanie wszystkich pomieszczeń.

W praktyce stosuje się kilka sprawdzonych typów okablowania, różniące się schematem organizacji obiegu chłodziwa i rozmieszczeniem głównych rur.

Jednorurowy system ogrzewania w domu prywatnym

Ten jeden z najprostszych projektów, zaprojektowany do ogrzewania domu. Zasadniczo jest to rura wychodząca z kotła grzewczego, biegnąca wzdłuż wszystkich pomieszczeń w domu i powracająca.

Zasada działania jednorurowego systemu grzewczego opiera się na na temat najprostszych praw fizyki.

Podgrzany w kotle czynnik chłodniczy rozszerza się i staje się lżejszy. Wypierany od dołu przez zimną, a więc ciężką wodę, przepływ ma tendencję do zajmowania najwyższego punktu w systemie grzewczym.

Przechodząc przez system grzewczy, woda oddaje ciepło do grzejników, schładzając się. Chłodziwo powraca do kotła już schłodzone, a cykl zaczyna się od nowa.

Rodzaj obiegu, instalacji i zabezpieczenia

Ze względu na sposób montażu instalacji w domach jednorodzinnych systemy jednorurowe dzielimy na:

• pionowy — woda podnosi się kilkoma pionami, którymi wpływa do grzejników;
• poziomy — czynnik chłodniczy doprowadzany jest na piętro poprzez pojedynczy pion, stamtąd rozprowadzany jest do wszystkich grzejników i dopiero stamtąd trafia na piętro niższe.

Zdjęcie 1. Schemat układu grzewczego jednorurowego grawitacyjnego z rozprowadzeniem pionowym na dwa skrzydła.

Ze względu na rodzaj obiegu schematy dzielą się na:

• wymuszony — do przepompowywania czynnika chłodzącego przez duże układy montuje się w nich specjalne pompy obiegowe;
• zasilany grawitacyjnie — opierają się na zasadzie naturalnego obiegu wody, która podnosi się do góry po ogrzaniu i opada w dół po schłodzeniu.

W zależności od rodzaju zabezpieczenia przed nadmiernym rozszerzaniem się czynnika chłodzącego, obwody grzewcze można podzielić na: dwa typy:

1. Otwarte - gdy zbiornik wyrównawczy zamontowany jest w najwyższym punkcie i jest całkowicie lub częściowo podłączony do atmosfery, nadmiar wody w razie potrzeby odprowadzany jest do kanalizacji;
2. Zamknięte — gdzie do zbierania nadmiaru płynu używa się specjalnego szczelnego pojemnika, który montuje się w dowolnym dogodnym miejscu.

Plusy i minusy

Zalety systemu jednorurowego:

• Ze względu na to, że czynnik chłodniczy przepływa przez pomieszczenia domu jedną rurą, w porównaniu z innymi systemami, w trakcie budowy można uzyskać znaczne oszczędności na materiałach.
• Wnętrze lokalu cierpi mniej ze względu na to, że przez nie przechodzi jedna rura zamiast dwóch.
• W systemie znajduje się mniej wody niż w systemie dwururowym., dzięki czemu zmniejsza się jego bezwładność i dom nagrzewa się szybciej.
• Łatwy w instalacji pozwala na samodzielne wykonanie prac.

Wady systemu jednorurowego:

• Woda przepływająca przez rury ulega schłodzeniu. a im dalej grzejnik jest położony, tym mniej ciepła otrzymuje i słabiej się nagrzewa. Dlatego w takim układzie niemożliwa jest indywidualna regulacja temperatury w każdym pomieszczeniu.

• Podczas pracy bez pompy ciśnieniowej w celu zapewnienia wysokiej jakości działania systemu wymagany jest kolektor wspomagający, który obejmuje zbiornik wyrównawczy i magazynowy w najwyższym punkcie, tj. na poddaszu. Aby wyeliminować utratę ciepła, jest on dodatkowo izolowany, co zwiększa koszt systemu.

Jak zrobić system dwururowy?

Aby uniknąć znaczne schłodzenie chłodziwa W miarę jak przechodziliśmy przez dom, opracowywaliśmy schemat instalacji elektrycznej składającej się z dwóch rur.

Polega ona na doprowadzeniu wody do każdego grzejnika jedną rurą i jej opróżnieniu i dostarczeniu z powrotem do kotła drugą rurą.

Do każdego grzejnika doprowadzone jest ciepło indywidualnie i nie jest zależny od innych.

Ze względu na sposób przepływu czynnika chłodzącego schematy dwururowe dzielimy na:

• zasilany grawitacyjnie — czynnik chłodzący porusza się pod wpływem konwekcji cieplnej;
• krążenie (ciśnienie) — w celu jego przemieszczania montuje się pompę obiegową.

Rodzaje instalacji i okablowania

Ze względu na sposób układania rur łączących baterie grzewcze, schematy dzielą się na:

• poziomy — gdy wszystkie grzejniki znajdujące się na piętrze są zasilane z jednego pionu, system wymaga zamontowania zaworu Mayevsky’ego na każdym urządzeniu grzewczym w celu odpowietrzenia;
• pionowy — charakteryzuje się podłączeniem grzejników do pionowych pionów, co jest uważane za optymalne w przypadku budynków wielopiętrowych, ponieważ pozwala na oddzielne podłączenie do nich każdej kondygnacji.

Zaletą konstrukcji pionowej jest brak korków powietrznych w czasie pracy.

Ze względu na sposób montażu rur zasilających i powrotnych systemy dwururowe dzielimy na:

• ślepy zaułek (nadchodzący) — ruch czynnika chłodzącego przez te przewody odbywa się w przeciwnych kierunkach;
• przechodzący — woda w rurach doprowadzającej i powrotnej porusza się w tym samym kierunku.

Układ dwururowego systemu może być dwa typy:

1. Górny — czynnik chłodniczy najpierw dostarczany jest do górnej części budynku, skąd spływa do baterii grzewczych, natomiast przewód powrotny znajduje się w dolnej części systemu.
2. Niżej — rura doprowadzająca znajduje się na dole, skąd woda przepływa pionowymi rurami do urządzeń grzewczych. W tym przypadku rura doprowadzająca powrót powinna znajdować się jeszcze niżej.

Zalety i wady

Zalety systemu:

• Płyn chłodzący trafia do akumulatorów grzewczych w tej samej temperaturze, co pozwala nie przegrzewać kotła i oszczędzać paliwo.
• Grzejniki można dostosować do indywidualnych warunków cieplnych, co pozwala na ustawienie komfortowej temperatury w każdym pomieszczeniu.
• Schemat dwururowy umożliwia całkowite wykluczenie pojedynczych grzejników z sieci w celu ich naprawy lub wymiany, niemającej wpływu na działanie pozostałych.
• System jest równie dobry pełni funkcje w budynkach o dowolnej liczbie kondygnacji.
• W takim schemacie straty ciśnienia są niewielkie., co daje możliwość zamontowania małej i ekonomicznej pompy obiegowej.

Jedyną wadą systemów dwururowych jest zwiększone zużycie materiałów w trakcie budowy.

Schemat ogrzewania poziomego

Szczególnym przypadkiem układu sieci ciepłowniczej jest układ poziomy lub kolektorowy. każdy grzejnik na podłodze jest podłączony do pionu lub kotła za pomocą indywidualnych rur dopływ i powrót. Dzięki temu czynnik chłodniczy dociera do urządzenia grzewczego najkrótszą drogą, omijając innych odbiorców i nie ma czasu na utratę temperatury.

W tym przypadku rury umieszczane są zazwyczaj w wylewce podłogowej.

Dystrybucja i odbiór czynnika chłodzącego odbywa się za pomocą kolektorów, które znajdują się na każdym piętrze i regulować dopływ ciepła do pomieszczeń na nim zlokalizowanych.

Doprowadzenie czynnika chłodzącego do układu kolektorowego odbywa się dzięki ciśnieniu wytworzonemu przez centralną pompę obiegową, ale w poszczególnych gałęziach o dużych oporach, np. przy ogrzewaniu podłogowym, montuje się dodatkowe pompy małej mocy.

Zdjęcie 2. Schemat układu kolektorów z poziomym kotłem grzewczym w dwupiętrowym domu prywatnym.

Zalety okablowania poziomego:

• Łatwa regulacja temperatury każdego grzejnika z osobna.
• Minimalna liczba połączeń, co zwiększa niezawodność całej sieci.
• Nie ma potrzeby instalowania otworów wentylacyjnych na grzejnikach.
• W systemie grzewczym mogą być stosowane urządzenia o różnym oporze hydrodynamicznym: baterie i podgrzewane podłogi.

Główną wadą tego rozwiązania jest znaczne zużycie rur.

Wybór rur

Doświadczenie pokazuje, że najlepsze do tych celów są rury polipropylenowe, Który:

• dobrze pochłaniają uderzenia hydrauliczne;
• stawiają niewielki opór ruchowi wody;
• nie wymagają izolacji termicznej;
• tanie i trwałe;
• łatwy w instalacji.

Mają jednak również wady:

• polietylen wzmocniony nie może być stosowany w sieciach, w których temperatura czynnika chłodzącego przekracza 95 °C;
• Tworzywo PPS wytrzymuje temperatury do 110 °C, ale jest drogie.

Fot. 3. Rury polipropylenowe w instalacji grzewczej, nie wymagają izolacji, łatwe w montażu.

Rury metalowo-plastikowe dobrze sprawdzają się w wysokich temperaturach. Ale są łączone za pomocą metalowych złączek, które znacznie zmniejszają efektywny luz rur. W rezultacie wzrasta opór na ruch wody w układzie.

Stal dobrze znoszą wysokie temperatury, ale montaż wymaga spawania i mocnej giętarki do rur, co nie zawsze jest możliwe, gdy wykonuje się pracę samemu. Ponadto stal łatwo korodujący, co z czasem prowadzi do zmniejszenia średnicy przepływu układu i spadku jego sprawności.

Rury miedziane nie mają tej wady, są jednak bardzo drogie, co spowodowało, że są rzadko stosowane w systemach grzewczych.

Przydatny film

Film przedstawia proces montażu dwururowego układu grzewczego.

Co wybrać

W zależności od rodzaju budynku mieszkalnego, w jego budowie stosuje się różne rodzaje systemów grzewczych. z cech architektonicznych budynku, wybranego materiału i postawionych zadań.

Staranne podejście do kwestii, który układ ogrzewania jest lepszy w danej sytuacji, pozwoli na dokonanie wyboru, który będzie pasował do danego domu. W tym przypadku nie da się w ciemno przenieść doświadczenia z budowy jednego domu na drugi. Poprzez prawidłowe opracowanie systemu grzewczego, przestrzegając wszystkich zasad i przepisów podczas budowy, można gwarantujemy komfortowe życie w Twoim ulubionym domu.