Będzie ciepło nawet w najbardziej odległych zakątkach! Systemy grzewcze do budynków przestrzennych i lokali niemieszkalnych

Organizacja systemów zaopatrzenia w ciepło w budynkach użyteczności publicznej i niemieszkalnych znacząco różni się od tej w budynkach mieszkalnych.

Różnica polega na wyborze systemu cieplnego, kubaturze i powierzchni budynku oraz dostępności źródeł energii.

Ponieważ powierzchnia pomieszczeń niemieszkalnych jest duża, bierze się pod uwagę możliwość ogrzewania przy minimalnych kosztach energii.

Ważne jest, aby zorganizować ogrzewanie miejsca pracy I szybka kontrola temperatury w całym budynku. Należy zadbać o bezpieczeństwo przeciwpożarowe i wybrać opcję, która będzie wymagała optymalnej ilości środków na instalację i układanie rur. Biorąc pod uwagę wszystkie te parametry, wybierają różne opcje zasilania grzewczego.

Rodzaje systemów grzewczych dla lokali niemieszkalnych

Ogrzewanie przestronnych pomieszczeń zawsze uważano za rozwiązanie niestandardowe.

W odróżnieniu od pomieszczeń mieszkalnych, wielkość budynków użyteczności publicznej i przemysłowych może sięgać kilka tysięcy metrów kwadratowych.

Woda

System ogrzewania wody jest obiegiem zamkniętym, w którym głównymi elementami są kocioł, grzejniki i rurociąg. Dodatkowo podłączone są pompy obiegowe, urządzenia kontroli bezpieczeństwa, urządzenia odwadniająceIstnieją różne rodzaje podgrzewania wody:

1. przepływ grawitacyjny;
2. z wymuszonym obiegiem;
3. łączny.

W układach grawitacyjnych woda krąży od kotła grzewczego przez rurociąg do grzejników i z powrotem pod ciśnieniem hydrostatycznym. Dzieje się tak z powodu różnicy gęstości chłodzonego i podgrzewanego czynnika chłodzącego. Podgrzana woda nabiera mniejszej gęstości i unosi się wzdłuż rur pionowych, rozprowadzających do grzejników. Oddając ciepło, czynnik chłodzący nabiera większej gęstości i zaczyna przesuwać się w dół rur powrotnych, wracając do kotła.

Zasada działania w systemy ogrzewania z wymuszonym obiegiem opiera się na nieprzerwanym ruchu chłodziwa dzięki pracy pomp. Tworzą one różnicę ciśnień między suwem do przodu i do tyłu. Ta opcja jest skuteczna w ogrzewaniu budynków wielopiętrowych.

Wśród cech warto zwrócić uwagę na wysokie ciśnienie w układzie, wysoką temperaturę czynnika chłodzącego i wykorzystanie jako „rezerwowe” ogrzewanie budynków.

Zalety:

• Niezależność energetyczna przy stosowaniu paliw stałych.
• Możliwość regulacji reżimu termicznego w różnych pomieszczeniach budynku przy zastosowaniu ogrzewania podłogowego.
• Dopuszczalne jest stosowanie rur z tworzyw sztucznych, co pozwala na zmniejszenie kosztów finansowych i skrócenie czasu montażu.

Wady:

• Konstrukcja oparta na przepływie grawitacyjnym nie pozwala na regulację temperatury w różnych pomieszczeniach.
• W przypadku systemu grawitacyjnego konieczne jest stosowanie rur metalowych o dużej średnicy.

Powietrze

Ten rodzaj ogrzewania budynków, lokali użyteczności publicznej i niemieszkalnych cieszy się coraz większą popularnością w latach 70-tych ubiegłego wieku. Zasada działania opiera się na wykorzystaniu generatorów ciepła, podgrzewaczy pary lub wody. Temperatura powietrza wzrasta, wchodzi ono przez kolektory, gdzie należy utrzymać określony klimat. Przepływy powietrza są dostarczane przez specjalne żaluzje lub głowice rozdzielcze. Organizacja ogrzewania powietrza odbywa się na podstawie zastosowania różnych typów kotłów.

Można zapewnić równomierne ogrzewanie całego pomieszczenia lub poszczególnych obszarów.

Zdjęcie 1. System ogrzewania powietrza w budynku niemieszkalnym. Ciepłe powietrze krąży przez specjalne metalowe żaluzje.

Zalety:

• szybkie nagrzewanie się mas powietrza;
• ogrzewanie można połączyć z wentylacją;
• ogrzewanie całego pomieszczenia lub jego poszczególnych obszarów.

Wady:

• Aby utrzymać określony klimat, ten rodzaj ogrzewania musi pracować w sposób ciągły.
• Ogrzane masy poruszają się w górę, co tworzy cieplejszą strefę pod sufitem. Różnica między temperaturą na górze i na dole pomieszczenia zależy od wysokości sufitów.

Promienny

Do ogrzewania budynków i lokali niemieszkalnych stosują Urządzenia „ciemne” i „jasne” wykorzystujące promieniowanie podczerwone. Źródłem ciepła może być gaz skroplony lub gaz ziemny.

W pomieszczeniach, w których nie jest dopuszczalne instalowanie urządzeń gazowych, źródłem ciepła są panele promiennikowe montowane do sufitu.

Zasada działania ogrzewania promiennikowego jest różna i zależy od rodzaju promiennika podczerwieni:

1. «Urządzenia "światła". Gaz spalany jest za pomocą specjalnego palnika, na którego powierzchni osiąga temperaturę 900 stopni. Gorący palnik wytwarza niezbędne promieniowanie.
2. Urządzenia „ciemne” („rurowe”). Są to emitery, z których energia promienista jest dostarczana do reflektorów. Kierują one ciepło do określonych obszarów. Ogrzewanie rurowych urządzeń podczerwieni osiąga 500 stopni.
3. Panele wiszące wyróżniają się wszechstronnością. Stosuje się je w niemal wszystkich pomieszczeniach. System posiada pośredni nośnik ciepła: wodę lub parę wodną. Ogrzewanie wody osiąga 60-120 stopnii para - 100-200 stopni.

Zalety:

• Wysoka prędkość nagrzewania (osiągnięta w 15 minut).
• Możliwość ogrzewania tylko wybranych obszarów w nieogrzewanych budynkach.
• Oszczędności wynikające z braku strat energii przy ogrzewaniu niepotrzebnych pomieszczeń.
• Nie wymaga konserwacji, gdyż system nie wymaga instalowania filtrów i pomp.
• Tworzenie komfortowego mikroklimatu (powietrze utrzymuje optymalny poziom wilgotności).
• Podłoga nagrzewa się i działa jako wtórny emiter ciepła.

Wady:

Promienników podczerwieni nie wolno instalować w miejscach, w których:

• wysokość sufitu nie sięga 4 metry.
• promieniowanie może mieć wpływ na procesy produkcyjne lub jakość produktu;
• Ustalono kategorię pożaru A lub B.

Przydatny film

Obejrzyj film przedstawiający cechy ogrzewania powietrznego dużego pomieszczenia.

Jakie normy SNIP regulują instalację systemów grzewczych w budynkach o dużej powierzchni

Istnieje wiele podstawowych postanowień SNiP dotyczących tej gałęzi budownictwa i wszystkie są obszerne. Ich istota sprowadza się do kilka zasad:

• Projektując ogrzewanie obiektów przemysłowych i budynków niemieszkalnych, należy uwzględnić straty ciepła i jego zużycie nie tylko na ogrzewanie powietrza, ale i urządzeń. Różnica między temperaturą na zewnątrz i wewnątrz lokal nie powinno przekraczać 3 stopni.

• Płyn chłodzący posiada maksymalne dopuszczalne parametry nie powinno przekraczać 1,0 MPa i 90 stopni.
• Podczas korzystania ze sprzętu gazowego produkty spalania wymagany usuń zamknięte.

Przy instalowaniu jakiegokolwiek systemu grzewczego należy przestrzegać przepisów i instrukcji bezpieczeństwa.